Het gaat eindelijk gebeuren. Met de nodige weemoed beëindig ik mijn ligplaats en lidmaatschap van de Watersportvereniging Numansdorp. Daaarmee komt een einde aan een meer dan twintigjarige relatie met de club.
Ik begon als opstapper
Toen ik mijn eerste schip verkocht, vroeg WSV Numansdorp-lid Lies Stuurman mij als vaste opstapper/schipper voor zijn Sandee, een prachtige Tulla van elf meter uit 1963. Hoewel geen lid van de vereniging, was dit voor mij wel de eerste echte kennismaking met de WSV Numansdorp. Omdat ik vond dat een opstapper ook zijn aandeel heeft in het onderhoud, was ik vaak op de haven. Het voelde als een vaste stek, een dorp an sich.
Van zeil- naar motorschip
Later kocht ik de Gannet II, een Contest 34. Ik moest een paar jaar wachten voordat ik een box kreeg toegewezen. Het werd wel direct de luxe plaats: Ruim tien jaar lag ik in box 1, naast het havenkantoor. De Gannet II is vorig jaar verkocht en sinds dit jaar bezit ik een ontmaste motorsailer, een Finnclipper 29. Die ligt tot volgende maand in box 18.
Naar de Hollandse IJssel
Het vaargebied is voor een motorboot anders dan voor een zeilboot en dat is een reden om een ligplaats te zoeken, dichter bij huis. Die heb ik gevonden In IJsselstein, aan de Hollandse IJssel, slechts vijftien kilometer van mijn woonadres. Dat voelt als een ongekende luxe. Ik wacht een paar mooie dagen in oktober af om de boot aan brengen naar mijn nieuwe ligplek. De kunstwerken over de Hollandse IJssel worden vanaf 1 november niet bediend, dus ik heb er wat haast mee.
Een warme club
De WSV Numansdorp heb ik ervaren als een warme club. Men helpt elkaar zonder te vragen, omdat je ziet dat een extra hand altijd welkom is. Dat geeft een unieke band. Daarom neem ik met weemoed, maar met aangename herinneringen, afscheid van de haven.
Theo Huisman